Εντυπωσιακό ψηφιδωτό στην Πλωτινόπολη Διδυμοτείχου

Νέα αρχαιολογικά ευρήματα που εντυπωσιάζουν ως κομψοτεχνήματα υψηλής καλλιτεχνικής αρτιότητας, ήρθαν στο φως στο μεγάλο ψηφιδωτό δάπεδο, στο ρωμαϊκό λουτρό της ανασκαφής στην Πλωτινόπολης Διδυμοτείχου.

Ανασκαφή Πλωτινόπολης Διδυμοτείχου Έβρου

Στη ΝΑ πλευρά του Διδυμοτείχου υπάρχει ο λόφος της Αγίας Πέτρας, που έχει ταυτιστεί από τον Καθηγητή Γ. Μπακαλάκη με την Πλωτινόπολη. Πρόκειται για μία ρωμαϊκή πόλη που ιδρύθηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό, ο οποίος της έδωσε το όνομα της γυναίκας του Πλωτίνης. Πριν από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο διαπιστώθηκε ότι ο λόφος αυτός, με τη στρατηγική θέση, παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον.

Το 1965, κατά την κατασκευή χαρακώματος από στρατιώτες, βρέθηκε η χρυσή σφυρήλατη προτομή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.). Συστηματική ανασκαφική έρευνα πραγματοποιήθηκε στην Αγία Πέτρα από τη ΙΘ΄ ΕΠΚΑ το καλοκαίρι του 1977 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το φθινόπωρο του 1996 ξανάρχισαν οι ανασκαφές στην Πλωτινόπολη.

Η ανασκαφική έρευνα πραγματοποιείται στο μέσον περίπου της ανατολικής ομαλής πλαγιάς του λόφου, απέναντι ακριβώς από τον ποταμό Έβρο, στην περιοχή όπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ανασκάφηκε κτήριο με ψηφιδωτά δάπεδα. Ανασκάφηκαν λείψανα κτηρίων, τα οποία μαζί με το κτήριο με τα ψηφιδωτά φαίνεται να ανήκουν σε ένα μεγάλο κτηριακό συγκρότημα. Ο χώρος βρισκόταν σε χρήση από τον 2ο μέχρι το τέλος του 6ου αι. μ.Χ. Επίσης αποκαλύφθηκε δάπεδο κτηρίου ρωμαϊκών χρόνων και αγωγός. Βόρεια του κτηρίου αποκαλύφθηκε υπόκαυστο, γεγονός που επιβεβαιώνει την αρχική υπόθεση ότι πρόκειται για λουτρό.

Ψηφιδωτό 140 τ.μ.

Μέχρι τώρα έχουν ανασκαφεί τα 90 από τα 140 τ.μ. του τεράστιου ψηφιδωτού, με το ασυνήθιστο για την περιοχή θέμα με τα θαλάσσια, μυθικά όντα.

Στα δυτικά της κεντρικής παράστασης, όπου κυριαρχούν ιχθυοκένταυροι, δελφίνια, Νηρηίδες, αλλά και ο νεαρός Έβρος, γιος του βασιλιά της Θράκης Κάσσανδρου, που αναδύεται από το νερό, αποκαλύφθηκε μία παράσταση με θαλάσσιο ίππο, δύο έρωτες, γεωμετρικά μοτίβα, ενώ στο κάτω μέρος της παράστασης υπάρχουν δύο πουλιά με φυτικά μοτίβα και η όλη παράσταση περικλείεται από βλαστόσπειρες και κισσόφυλλα, που προϊδεάζουν για τη λατρεία του Διόνυσου. Το ψηφιδωτό χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 2ου μ.Χ. αιώνα και στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα.