 |
Της Elena Roberts Business Development Management |
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η ιστορική πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική από αυτή που διδάσκεται σε όλα τα πνευματικά ιδρύματα της Ελλάδας “Κατόπιν έγκριση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευματων”.
Η παραποιημενη ιστορία αποσκοπεί στη λήθη του Ελληνικού παρελθόντος και τον εκχριστιανισμο των Ελλήνων, με διδασκαλίες, για την καθολική αποδοχή της εβραϊκής παραμυθολογιας, περιφρόνησης της λογικής, απαξίωσης της επιστήμης, ώστε να τους οδηγήσει μακριά από την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Έτσι οι Έλληνες γίνονται δεισιδαιμονες, φανατικοί χριστιανοί, μοιρολατρες, αγαπούν την αμορφωσιά και την πνευματική οκνηρία και αποδέχονται αβίαστα και χωρίς σκέψη τις ιερές μυθοπλασίες, σαν αυταποδεικτες αλήθειες. Αποδέχονται την αμάθεια και τον σκοταδισμό, τα οποία θεωρούν προϋπόθεση μιας έντιμης ζωής. Η σιωπή σκέπασε την αλήθεια, το ψέμα ονομαστικε δόγμα και οι ευαγγελικες μυθοπλασίες έγιναν των Ελλήνων θρησκεία.
Η βιογραφία του Απολλωνιου Τυανεα, όπως την ιστορει ο Φιλοστρατος, δείχνει ένα ηθικοτερο και ηρωικοτερο τρόπο ζωής, και δημιουργεί αισθήματα συμπάθειας για τη ζωή και το έργο του. Ο Απολλώνιος Τυανεας στους περισσότερους Έλληνες είναι άγνωστος, γιατί είναι θύμα συκοφαντιας της Χριστιανικής Εκκλησίας. Μια συκοφαντια που ξεκίνησε χωρίς λόγο και συσκοτισε την αλήθεια, παραμορφωνοντας την προσωπικότητα του. Η ιστορία τον αγνόησε επιδεικτικά και έμεινε αφανής, άγνωστος και ξεχασμένος.
Οι ύβρεις και οι συκοφαντίες της εκκλησιας κατά του Απολλωνιου, μου επέβαλαν την ηθική υποχρέωση να ορίσω τον εαυτό μου, αυτεπαγγελτως, συνήγορο υπερασπισεως, κάτι που δεν έκανε κανένας Έλληνας μέχρι σήμερα επί χίλια εφτακοσια χρόνια.
Με ιστορικά στοιχεία θα αποστείσω όλες τις κατηγορίες, θα αποκαλύψω τους συκοφαντες, θα ανατρεψω τις εις βάρος του συκοφαντίες των αγίων της εκκλησίας, θα αναλύσω τα ψέματα των σύγχρονων τυμβωρυχων και θα αποδείξω την αθωότητά του. Δεν διακατεχομαι από στείρο αντιθρησκευτικο μένος, απλά είμαι οργισμένος από την προκλητικοτητα του ιερατείου.
Ο απόηχος των σκανδάλων της ιεραρχίας της Ελληνικής εκκλησιας που συγκλόνισαν το πανελλήνιο, δεν έχει κοπάσει και αντί αυτό να συνετίσει τους ιεράρχες, τους έκανε θρασυτερους και προκλητικοτερους. Ο προκαθημενος της εκκλησιας της Ελλάδας, αντί να ασχοληθεί με την “Κοπρο του Αυγεια ” της εκκλησιαστικης ηγεσίας, με άρθρα του σε ημερήσια εφημερίδα, και χωρίς διάλογο, παραποιει την ιστορική αλήθεια, για χάρη των εβραϊκων ειδώλων. Η θρησκεία του ενοχοποιειται από την ιστορία για εγκλήματα και κακουργιες σε βάρος της Ελλάδας και αυτός προκαλεί τους Έλληνες, υποτιμώντας τη νοημοσύνη τους.
Η προκλητικοτητα αυτή με υποχρεώνει να παρουσιάσω ωμή την αλήθεια, να είμαι σχολαστικός με τα γεγονότα, συνεπής με την ιστορία, αμερόληπτος στις κρίσεις μου και αδιάφορος στις κάθε είδους σκοπιμότητες. Δεν θα αποσιωπησω καταστάσεις που πονάνε και ενοχλούν. Κάποτε πρέπει το ιερατείο να σεβαστεί την Ελλάδα και την ιστορία της, αν θέλει να το σεβαστούμε και εμείς…
Σημείωση. Η απόφασή μου να γράψω αυτό το βιβλίο οφείλεται στους εξής λόγους:
* Στον πόλεμο λάσπης και συκοφαντίας που δέρχτηκα από Ελληνορθόδοξους Υπερέλληνες , Ανέλληνες και Χριστοέλληνες , από Υπερπατριώτες θρησκόληπτους και φανατικούς εβραιοχριστιανούς , από κληρικούς και θεολόγους , από εκκλησιαστικές και παραεκκλησιατικές οργανώσεις, που με βρίζουν και με συκοφαντούν χυδαιότητα στις ιστοσελίδες τους.
* Στις απειλές που δέχομαι, και στις προσπάθειες σκοτεινών κύκλων να μου επιβάλλουντη σιωπή.
* Στην υποβολή μηνύσεων ενατίον μου και την παραπομπή μου σε δίκη ακόμη και στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο του Αρείου Πάγου (11ην Μαϊου 2005) , με ανυπόστατες κατηγορίες που επινόησαν αρρωστημένα μυαλά, ψυχικά ασθενών ανθρώπων.
Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς (περ. 15 μ.Χ. – περ. 100 μ.Χ.) ήταν φιλόσοφος, μυστικιστής και περιπλανώμενος δάσκαλος της ύστερης αρχαιότητας, που γεννήθηκε στα Τύανα της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία. Ήταν Νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος και θεωρήθηκε από μερικούς ως θαυματοποιός, ενώ από άλλους ως σοφός και ηθικός διδάσκαλος, ακόμα και ως αντίπαλος του Ιησού Χριστού σε πνευματική επιρροή.
Κύρια σημεία για τον Απολλώνιο:
• Νεοπυθαγορισμός: Ο Απολλώνιος υιοθέτησε τις αρχές του Πυθαγόρα, όπως η ασκητική ζωή, η αποχή από το κρέας, η σιωπή, η εσωτερική κάθαρση, και η φιλοσοφία ως τρόπος ζωής.
• Βιογραφία από τον Φιλόστρατο: Η βασική μας πηγή είναι το έργο “Βίος του Απολλωνίου του Τυανέως” του Φιλοστράτου, που γράφτηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. με εντολή της Ιουλίας Δομετίλλας, συγγενούς του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου. Αν και το έργο περιέχει πολλά θαυμαστά στοιχεία, αποτελεί ταυτόχρονα και πολύτιμη πηγή για την κατανόηση της φιλοσοφικής και θρησκευτικής σκέψης της εποχής.
• Θαυματουργικές ικανότητες: Του αποδίδονται πολλά θαύματα, όπως θεραπεύσεις, ανάσταση νεκρών και επικοινωνία με θεούς. Αυτά οδήγησαν ορισμένους συγχρόνους του ή μεταγενέστερους να τον συγκρίνουν με τον Ιησού Χριστό.
• Ταξίδια: Ο Απολλώνιος φέρεται να ταξίδεψε στην Ινδία για να συναντήσει “σοφούς Βραχμάνες”, στην Αίγυπτο, στη Μεσοποταμία και σε πολλές πόλεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τα ταξίδια αυτά χρησιμοποιούνται από τον Φιλόστρατο για να τον παρουσιάσει ως έναν κοσμοπολίτη και πνευματικό αναζητητή.
• Στάση απέναντι στην εξουσία: Ήταν επικριτικός προς την τυραννία και φέρεται να είχε συγκρουστεί με αυτοκράτορες όπως ο Νέρωνας και ο Δομιτιανός. Σε ένα επεισόδιο που θυμίζει έντονα τους Χριστιανικούς μαρτυρικούς βίους, παρουσιάζεται να στέκεται ενώπιον του Δομιτιανού και να διαφεύγει θαυματουργικά τη σύλληψη ή τον θάνατο.
• Σύγκριση με τον Ιησού: Τον 3ο και 4ο αιώνα, χρησιμοποιήθηκε από κάποιους εθνικούς (όπως ο Κέλσος) για να “αντικρούσουν” την πρωτοκαθεδρία του Ιησού Χριστού. Ορισμένοι μάλιστα υποστήριζαν ότι ό,τι έκανε ο Χριστός, το είχε ήδη κάνει ο Απολλώνιος, χωρίς να ισχυρίζεται πως ήταν θεός.
• Μυστικισμός και Θεουργία: Συνδέθηκε με μυστικιστικές παραδόσεις και πρακτικές, ενώ παρουσιάζεται ως θεουργός – δηλαδή ως αυτός που επικοινωνεί άμεσα με το θείο μέσω φιλοσοφικής καθαρότητας και τελετουργικών.
