Η Σιωπή ως Αρετή
«Σιωπώ, άρα ακούω. Ακούω, άρα μαθαίνω. Μαθαίνω, άρα γίνομαι καλύτερος.»
Στον συμβολικό Τεκτονισμό, η Σιωπή δεν είναι απλώς η απουσία λόγου. Είναι μια εσωτερική στάση, ένα πεδίο στοχασμού, αυτογνωσίας και πειθαρχίας.
Μόνο μέσα από την απομάκρυνση του εξωτερικού θορύβου, ο άνθρωπος μπορεί να ακούσει τον εσωτερικό του εαυτό. Η αληθινή σοφία ξεκινά όταν παύουμε να μιλούμε και αρχίζουμε να παρατηρούμε.
Η Σιωπή είναι πράξη σεβασμού προς τον Άλλον και προς το Άρρητο. Είναι αναγνώριση ότι δεν τα γνωρίζουμε όλα και ότι ο Λόγος έχει δύναμη, που χρειάζεται μέτρο.
Ο Τέκτονας δεν αποκαλύπτει, δεν καυχιέται, δεν επιδεικνύεται. Σιωπά. Όχι από φόβο, αλλά από σεμνότητα. Διότι το βαθύτερο δεν λέγεται… μόνο βιώνεται.
Σε έναν κόσμο γεμάτο κραυγές, γνώμες και διάχυτη επιφανειακότητα, η Σιωπή του Τέκτονα είναι πράξη αντίστασης.
Είναι υπενθύμιση ότι:
“Η σοφία δεν είναι θόρυβος.
Είναι αντίλαλος του Εσωτερικού Ναού.”
