Η λέξη Παρθένα στους μυστηριακούς ναούς χρησιμοποιούνταν για να δηλώσει τη γυναίκα που δεν ανήκει σε κανέναν άνδρα. Είναι εκείνη που ανήκει μόνο στον εαυτό της. Εξ ου και η Παρθένος συνέλαβε τον Ιησού “με τον κρίνο”! Αυτό το γεγονός εξυμνεί την άμωμο σύλληψη. Εξυμνεί το θηλυκό ως απαραβίαστο ον από την βεβήλωση του αμύητου αρσενικού προς την ιερή μήτρα.
Έτσι η κυοφορία ανήκει στη γυναίκα, ως συμβολισμός αυτονομίας. Δεν ήταν άσπιλη, με την έννοια που μετέφερε ο χριστιανισμός, αλλά η Αυτάρκεια είναι αυτή που γείωνε τη γονιμοποιό δύναμη εντός της μήτρας της.
Η γυναίκα Δημιουργός.
Η κοσμική μάνα.
Το Ιερό Θηλυκό.
Το αρχέτυπο θηλυκό, την αρχή όλων. Σε αυτό το επίπεδο, λειτουργεί ως ένας διάμεσος μεταξύ Θεών – Σύμπαντος και ανθρώπων. Η ίδια η μήτρα είναι ένα κανάλι, ένα δίκτυο που ενώνεται με την κοσμική μήτρα και αναπαράγει την άμεμπτη δόνηση του. Μόνο που για να συμβεί αυτό, η μήτρα χρειάζεται να μην είναι σκλαβωμένη, να είναι ελεύθερη. Εδώ κατανοούμε πεντακάθαρα τον ανελέητο διωγμό του θηλυκού ,το θηλυκό απομυζήθηκε, θυσιάστηκε στο βίαιο φόβο του αρσενικού και στην ανάγκη του για κυριαρχία.
Η γυναίκα και η «μαγεία», με την έννοια της γνώσης, είναι μία συνουσία που γεννά Ιέρειες, ικανές να αλλάξουν τη δομή του κάθε τόπου. Για αυτό τις θανάτωσαν στο παρελθόν σε πνεύμα και σώμα, φυσικά και ενεργειακά, πείθοντάς τις ότι είναι αμαρτωλά πλάσματα. Όμως έχασαν και αυτοί, γιατί, όταν η γυναίκα σκλαβώθηκε, χάθηκε η σύνδεση με την ψυχή του έθνους, του κάθε έθνους. Η γυναίκα είναι η γενεσιουργός σε διάφορους τομείς.
Η γυναίκα μπορεί να εμφυσήσει τη συνειδητότητα στην ανθρωπότητα. Χρειάζεται όμως και αυτή να πάρει την ευθύνη του ρόλου της. Χρειάζεται σε κάθε θηλυκό να αφυπνιστεί η Γυναίκα και Δημιιυργος μέσα του, γιατί τότε θα πάρει τη θέση που της αρμόζει κοινωνικά και συνειδησιακά.
Θα κυοφορήσει το Φως εντός της και θα το γεννήσει – γειώσει σε αυτό το πλανητικό σύστημα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι γυναίκες ως Μεγάλες Ιέρειες χρησιμοποιήθηκαν στους ναούς για να μεταφέρουν υψηλές μυήσεις στους άνδρες.
Η μήτρα έχει χωρητικότητα. Είναι ο αντικατοπτρισμός του Σύμπαντος.. Η θεά Δήμητρα δίδαξε στους ανθρώπους την καλλιέργεια και ειδικά τους προσέφερε το δώρο του σταριού.Εξάλλου, σε πολλές παραδόσεις, την καλλιέργεια στους θνητούς τη δίδαξαν θηλυκές Θεές: αυτές είναι που ξέρουν για την κυοφορία, τη θρέψη, το μεγαλείο του σπόρου. Αυτή ήταν άλλωστε και η δύναμη της μητριαρχίας.
Αυτό που χρειάζεται να σπάσουν οι γυναίκες της νέας εποχής είναι το αποτύπωμα της αμαρτίας, η οποία αποτυπώνεται σε κάθε θηλυκό, συνειδητά ή ασυνείδητα. Τη σκεπτομορφή του θηλυκού που βεβήλωσε τον παράδεισο και να δουν ότι παράδεισος είναι κάθε μήτρα, η οποία χρειάζεται να κυοφορηθεί ξανά με Φως, αποδοχή, ιερότητα και να λάμψει ξανά.
Να θυμηθούν ότι κάθε Βούδας, κάθε Χριστός, κάθε μύστης, από μία μήτρα γεννήθηκε, πέρασε από οντότητα που ζούσε στη μήτρα του Σύμπαντος σε μία γήινη μήτρα, που ήταν ο διάμεσος για να γειωθεί εδώ και να επιτελέσει το έργο του.
Κείμενο της: Sakka Maria Vera
Στο ανάγλυφο παριστάνει στιγμιότυπο από τα Ελευσίνια μυστήρια, παρουσιάζονται τρεις μορφές: δύο γυναίκες και ένας έφηβος. Στα αριστερά απεικονίζεται η θεά Δήμητρα, στα δεξιά η Περσεφόνη ή Κόρη και στη μέση ο νεαρός Τριπτόλεμος. Ο Τριπτόλεμος βρίσκεται ανάμεσα σε δύο Θηλυκές θεότητες και στο επίκεντρο της προσοχής. Είναι ένας ήρωας-ημίθεος, που έχει ιδιαίτερη θέση και σημασία, καθώς παραλαμβάνει τα στάχυα, για να διαδώσει στους ανθρώπους την καλλιέργεια του σίτου. Αυτός είναι ένας σημαντικός μύθος των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Δήμητρα – Τριτπότλεμος – Περσεφόνη
Το αθάνατο κομμάτι της ανθρώπινης ψυχής είναι η Περσεφόνη που με την κάθοδο της στην Δήμητρα -Γη, ερωτεύεται την μορφή, την ύλη, ξεχνώντας την πραγματική της υπόσταση, και την Ουράνια Θεϊκή της καταγωγή.
Στον Ουρανό, θα βρει ο άνθρωπος την πνευματική πηγή της αθάνατης φύσεως του, ατραπός που θα του επιτρέπει να αναγνωρίζει την ουράνια καταγωγή του, καθ’ ομοίωση του πατρός του. Στην Γη, εγώ η πανμήτωρ Γαία η μητέρα του ανθρώπου, η Δήμητρα των Ελευσίνιων Μυστηρίων, την οποίαν ο άνθρωπος οφείλει να τιμά, αυτή από το χώμα της οποίας γεννήθηκε, και στην οποίαν θα επιστρέψει ο φθαρτός του φορέας, το σώμα του. Ο υλικός κόσμος είναι καθρέφτης των αθέατων πνευματικών Υπερβατικών Θεϊκών δυνάμεων.
Μέσα από τον άνθρωπο – Τριπτόλεμος, το σύμπαν συνειδητοποιεί τον εαυτό του!.
“Γῆς παῖς εἰμί καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος”, Ορφικό Έλασμα.
