Μέσα στον καύσωνα της Νινευή, οι βασιλικοί μηχανικοί λάξευσαν πέτρινα κανάλια μέσα από τα τείχη του παλατιού, διοχετεύοντας δροσερό αέρα μέσω φρεατίων εξαερισμού.
Αιώνες μπροστά από την εποχή τους, επινόησαν ένα έξυπνο σύστημα ψύξης που αψήφησε την καταπιεστική ζέστη της Μεσοποταμίας, συνδυάζοντας την καινοτομία με την αναγκαιότητα.
Μέσα στα μεγαλοπρεπή παλάτια των Ασσυρίων βασιλιάδων, χοντροί πέτρινοι τοίχοι ήταν έξυπνα κατασκευασμένοι με ενσωματωμένα κανάλια που μετέφεραν δροσερό νερό από υδραγωγεία και δεξαμενές. Καθώς το νερό έρεε μέσα από αυτούς τους πέτρινους αγωγούς, απορροφούσε θερμότητα, ψύχοντας σημαντικά τον αέρα στο εσωτερικό.
Για να βελτιώσουν αυτό το σύστημα, οι μηχανικοί ενσωμάτωσαν κάθετους άξονες εξαερισμού που διευκόλυναν τη ροή του αέρα διοχετεύοντας ζεστό αέρα προς τα πάνω και προς τα έξω. Αυτός ο έξυπνος σχεδιασμός επέτρεπε στον φρέσκο, πιο δροσερό αέρα να καταρρεύσει στους χώρους διαβίωσης, δημιουργώντας ένα περιβάλλον ελεγχόμενης θερμοκρασίας αξιοσημείωτα παρόμοιο με μια πρωτόγονη μορφή κλιματισμού.
Τέτοιες τεχνολογικές καινοτομίες όχι μόνο τόνιζαν τη δύναμη και την πολυπλοκότητα του ασσυριακού πολιτισμού, αλλά παρείχαν και την απαραίτητη άνεση σε ένα σκληρό κλίμα ερήμου όπου οι θερμοκρασίες συχνά ξεπερνούσαν τους 100°F (38°C).
Η παρουσία αυτού του συστήματος ψύξης αντιπροσώπευε μια αξιοσημείωτη προσαρμογή και πολυπλοκότητα στην αρχιτεκτονική, καταδεικνύοντας πώς οι Ασσύριοι αναμόρφωσαν το περιβάλλον τους. Έτσι, πολύ πριν εμφανιστούν οι σύγχρονες ανέσεις όπως οι ανεμιστήρες και οι μονάδες κλιματισμού, οι Ασσύριοι είχαν κατακτήσει την τέχνη της ρύθμισης της άνεσης στα μεγαλοπρεπή παλάτια τους.
