Ποτέ δέν έκρυψαν οι Ναπολιτάνοι ότι είναι `Ελληνες.
Υπάρχει στη Νάπολη, στη πιάτσα Sanazaro-, μια αγαλματένια σειρήνα που οι ντόπιοι ονομάζουν Partenope, “Παρθενόπη”. Στην Ελληνική μυθολογία, ήταν μια από τις σειρήνες που θέλησαν να πλανήσουν τον Οδυσσέα αλλά επειδή απέτυχαν να παγιδευόσουν τον ήρωα, έτυχε της Παρθενόπης να θυσιαστεί πέφτοντας
στην αγκαλιά των κυμάτων, που την έφεραν νεκρή στις αμμουδιές της Καμπανίας.Εκεί στο μέρος που βρέθηκε νεκρή η καλλονή σειρήνα, οι εγχώριοι ψαράδες -από τους πρώτους αποίκους της Μεγάλης Ελλάδας-, έχτισαν τον αρχικό οικισμό, που στη θύμηση της ονόμασαν Παρθενόπη.
Χρόνια μετά, όταν η μυθολογία έγινε ιστορία και η μικρή πόλη είχε σβήσει τα χνάρια της στο πέρασμα των αιώνων, καινούργιοι άποικοι από την Ελλάδα, -από την ευβοϊκή Κύμη-, έφτασαν ψάχνοντας τη δόξα του Οδυσσέα στα ίδια χώματα και έχτισαν στο νησί της Ίσκια τις Πιθηκούσσες, και την Κύμη (Cumae) στις απέναντι ακτές, -τις πρώτες τους αποικίες στη Magna Graecia. Τον 5ο αιώνα π.Χ, προχώρησαν ακόμα προς στα νότια και δίπλα στα μυθολογικά ερείπια της Παρθενόπης έχτισαν μια νέα πόλη, που την ονόμασαν απλά Νέα πόλις. Napoli!
Σίγουρα την Παρθενόπη την είχαν χτίσει στη πραγματικότητα Ελληνικές φυλές -από τις προγονικές- εκεί κάπου πριν ή μετά το πέρας του Τρωικού πολέμου, και τις επιδρομές των λαών της θάλασσας, κι είναι γι’ αυτό που κρατάει σχέση με τον πνιγμό της νύμφης και τον Οδυσσέα, και είναι σίγουρο ότι υστερότερα ξαναχτίστηκε από νεότερους Έλληνες αποίκους. Εκείνο που κανένας δεν έχει προσπαθήσει να αντιμιλήσει είναι ότι η Νάπολη και γενικά η Ιταλική Καμπανία δεν είναι -από τις βαθιές της ρίζες – ελληνική μέχρι το μεδούλι!
Φτάνει να τύχει κανείς σ’ ένα ποδοσφαιρικό ματς μεταξύ των Παρθενοπαίων και οποιαδήποτε από τις βόρειες “scuadre” Λομβάρδων ή Πεδεμοντίων για να ακούσουν την πιο εκκωφαντική σύγχρονη πολεμικοαθλητική ιαχή… “Είμαστε Έλληνες”, “Noi siamo Partenopei!”.
Η ιδεοληψία που έχουν οι Ναπολιτάνοι σε ότι αφορά την Παρθενοπική τους καταγωγή, έφτασε στο ζενίθ της το 1799 με την ανακήρυξη της εφήμερης “Repubblica Partenopea”. Αν και οι νεότεροι “Trasalpinos” έχουν «διορθώσει» σ´ όλες τις ιστορικές αναφορές τους τον όρο σαν Repubblica Napolitana, η αλήθεια είναι ότι η προκήρυξη έγινε με το αρχαίο όνομα της πόλης Παρθενόπης.
Η ανακήρυξη της ρεπούμπλικας έγινε στις 23/1/1799 με την κατάληψη του κάστρου του Σαν Τέλμο στις 20 του Γενάρη και κατέληξε τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου μετά την ήττα των ρεπουμπλικάνων στη μάχη της γέφυρας της Αγίας Μαγδαλένας στη Νάπολη. Η εφήμερη ρεπούμπλικα -που μόλις διαρκεί έξη μήνες σαν κατακλείδα της Γαλλικής επανάστασης-, εκπνέει με την είσοδο στη Νάπολη στις 8 Ιούλη του 1799 του βασιλιά Φερδινάνδου πάνω στην συμπωματική φρεγάτα «Sirena”. Δυστυχώς αυτή τη φορά δεν αφορούσε την σειρήνα Παρθενόπη και τον οδυνηρό της πεθαμό μετά την μεγαλόψυχη θυσία της!
Στη θέση της στην πλατεία της κεντρικής αγοράς της πόλης των Χαλκιδαίων, θυσιάστηκε στην αγχόνη της δυναστικής μοναρχίας, η Ιταλοπορτουγκέζα ποιήτρια Leonor da Fonseca Pimentel, φιλελληνίδα και λάτρισσα της ελληνικής γλώσσας την οποία κατείχε και χρησιμοποιούσε στην καθημερινή όταν διατελούσε χρέη δημοσίων σχέσεων στο βασιλικό παλάτι του Φερδινάνδου αλλά κι υστερότερα όταν συμμετείχε ενεργά στην “Παρθενόπεια” επανάσταση εκδίδοντας την κυβερνητική εφημερίδα της ρεπούμπλικας, “O Monitor”, – Il monitore di Napoli.
Το Ελληνικό συναίσθημα των Ναπολιτάνων δεν είναι καινούργιο. Το 328 π.Χ, οι κάτοικοι είχαν ζητήσει την βοήθεια των Ρωμαίων του Λάτιο, απέναντι στους Σαμνίτες που απειλούσαν τις Ελληνικές αποικίες. Η Ρώμη είχε εμπλακεί σε σειρά πολέμων που έλαβαν την ονομασία “Guerras Samnitas”. Τόσο κατά τη διάρκεια, όσο και μετά το τέλος των συρράξεων το 304 π.Χ, όπου κατέλαβαν όλη τη νότια Ιταλία, σεβάστηκαν την επιθυμία των Παρθενοπαίων να διατηρήσουν τον χαρακτηρισμό της «Αρχαίας Ελληνικής πόλης», τον οποίο διατήρησαν πολλά χρόνια μεταγενέστερα.
Ο Καίσαρας Αύγουστος θέσπισε τους πρώτους Ρωμαϊκούς αγώνες -ανάλογους με τους Ολυμπιακούς-, στη Νάπολη, θεωρώντας την, την πιο Ελληνική πόλη της αυτοκρατορίας.
O Πόπλιος Βιργίλιος Μάρων, έγραψε τα Γεωργικά κατά τη διαμονή του στη Νάπολη και εκεί πέθανε και ενταφιάσθηκε. Ο μεγάλος Λομβαρδός φιλέλληνας ποιητής ήταν μαθητής του επικούρειου φιλοσόφου Φιλόδημου ο οποίος πέθανε στο “Ερκολάνο”, κοντά στη Νάπολη π.Χ. Αν πάρουμε σαν αναφορά την ονοματοθεσία του Ercolano και τη παράδοση που το θέλει θεμελιωμένο από τον ήρωα Ηρακλή, μπορούμε να μεταφερθούμε μέχρι κι ένα αιώνα πριν την παρουσία της Παρθενόπης, στην Καμπανία.
Οι ιστορικοί του 4ου αιώνα Αντίδωρος και Δημόφιλος από την αρχαία Κύμη ήταν επίσης “Έλληνες Ναπολιτάνοι”!
Αλλά το ποιο αναγνωριστικό στοιχείο των “PARTENOPEI” είναι εκείνο που εκατομμύρια “βάρβαροι” ψευδό-ινδοευρωπαίοι ανά το κόσμο επιθυμούν διακαώς…
Να είχαν γεννηθεί Έλληνες!
Γεγονός που οι Ναπολιτάνοι το φέρουν μαζί τους από γεννησιμιού. Το ‘χουν θεϊκά κληρονομήσει! Mai quid pro quo!
ΠΗΓΗ: bilinguay.com
