Ο Χυμικός Γάμος
Ο Χυμικός Γάμος του Christian Rosenkreuz, ένα βιβλίο που θεωρήθηκε το τρίτο ροδοσταυρικό μανιφέστο, παρουσιάστηκε το 1616. Τυπώθηκε στο Strasbourg από τον Lazarus Zetzner, έναν εκδότη πολλών αλχημικών πραγματειών. Αυτό το έργο διαφέρει κατά πολύ από τα δυο προηγούμενα μανιφέστα. Πρώτα απ’ όλα αν και εκδόθηκε και αυτό ανώνυμα, είναι γνωστό ότι συγγραφέας του ήταν ο Johann Valentin Andreae. Επιπλέον παρουσιάζεται σαν μια αλχημική νουβέλα και αυτοβιογραφία.
Η Αλχημεία του 16ου αι.
Αυτή την περίοδο, η επιστήμη αναπτυσσόταν ταχύτατα. Παρόλα αυτά απ’ ότι τα κείμενα εκείνης της περιόδου δείχνουν αυτή η ανάπτυξη δεν είχε υποβιβάσει την ζωντάνια της αλχημείας. Μάλλον βοήθησε με τον εμπλουτισμό των σκέψεων των ερευνητών, κάνοντας τον Frank Greiner να δηλώσει: «η εφεύρεση του σύγχρονου κόσμου δεν προήλθε από τον θρίαμβο των μηχανών, αλλά βρήκε μαγιά στους αποστακτήρες των παρασκευαστών χρυσού και τους εξαγωγείς της πεμπτουσίας». Τον 17ο αι. η αλχημεία επέκτεινε τους ορίζοντες της. Όντας μια ενοποιητική γνώση, περιείχε ιατρικές εφαρμογές και ανέπτυξε μια πιο πνευματική διάσταση. Έτσι ο αλχημιστής δεν ήταν μόνο γιατρός για τον άνθρωπο. Όπως ο St. John σημείωσε η δημιουργία βρίσκεται σε εξορία και υποφέρει, περιμένοντας την απελευθέρωσή της με την βοήθεια του ανθρώπου. Ο Gerhard Dorn, ένας οπαδός του Παράκελσου είχε την ίδια άποψη. Και ήταν υπό αυτές τις συνθήκες που εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Χυμικός Γάμος.
O Johann Valentin Andreae
O συγγραφέας αυτού του μανιφέστου Johann Valentin Andreae (1586-1654) καταγόταν από μια επιφανή οικογένεια θεολόγων. Ο παππούς του, Jacob Andreae ήταν ένας από τους συγγραφείς του Formula of Concord, ένα σημαντικό κείμενο στην ιστορία του Λουθιριανισμού. Σε αναγνώριση των μεγάλων υπηρεσιών του ο Εκλέκτορας Ottheinrich του Παλατινάτου του έδωσε ένα οικόσημο. Ο Andreae το συνέθεσε συνδυάζοντας το σταυρό του αγ. Ανδρέα, σε αναφορά του οικογενειακού του ονόματος, με τέσσερα τριαντάφυλλα, διαφοροποιώντας το από του Martin Luther του οποίου είχε ένα μόνο τριαντάφυλλο. Το έμβλημα του Luther θα μπορούσε να περιγραφεί κάπως έτσι: στο κέντρο είχε έναν μαύρο σταυρό, σε θύμηση του θανάτου και στο ότι η πίστη στον εσταυρωμένο χριστό οδηγεί στη λύτρωση. Ο σταυρός βρίσκεται στο κέντρο μιας κόκκινης καρδιάς σύμβολο της ζωής, και αυτή βρίσκεται πάνω σε ένα λευκό τριαντάφυλλο, σύμβολο χαράς και ειρήνης. Η όλη εικόνα έχει ένα χρυσό δαχτυλίδι γύρω της που συμβολίζει την αιώνια ζωή. Είναι πιθανό αυτό το έμβλημα να είναι επηρεασμένο από τα γραπτά του St. Bernard of Clairvaux τα οποία εκτιμούσε ο Luther. Ο St. Bernard στις λειτουργίες του για το Άσμα Ασμάτων συχνά χρησιμοποιούσε την εικόνα ενός σταυρού ενωμένου με κάποιο λουλούδι όταν περιέγραφε τον γάμο της ψυχής με τον Θεό.
Από την παιδική του ηλικία ο Andreae είχε ανατραφεί στην αλχημεία. Ο πατέρας του πάστορας στο Tubingen στην νοτιοδυτική Γερμανία, είχε ένα εργαστήριο και ο ξάδελφός του Christophe Welling ήταν ένας ενθουσιώδης οπαδός αυτής της επιστήμης. Όπως ο πατέρας του ο νεαρός Johann εντρύφησε στη μελέτη της θεολογίας. Ο θεολόγος Johann Arndt τον θεωρούσε πνευματικό του γιο και τον είχε επηρεάσει αρκετά. Ο Arndt ήταν μέλος της παράδοσης του Weigel, μιας παράδοσης που προσπαθούσε να συνδυάσει τον Rheno-Flemish μυστικισμό, με τον αναγεννησιακό Ερμητισμό και την Παρακέλσια αλχημεία. Ο Andreae ήταν επίσης φίλος του Hess, ενός θεολόγου που μελετούσε την Παρακέλσια ιατρική και ναομετρία. Αφιερώνοντας τη ζωή του σε αυτή τη «μέτρηση του ναού» ενώ βρισκόταν στο Tubingen, ο νεαρός Andreae βοήθησε τον δάσκαλό του και προστάτη τον θεολόγο Hafenreffer σχεδιάζοντας μια μελέτη του για τον Ναό του Ιελεκιήλ. O νεαρός λόγιος είχε έντονα ενδιαφερθεί για τον ρόλο των συμβόλων στην πνευματική εμπειρία.
Ο συγγραφέας του Χυμικού Γάμου θεωρούσε το θέατρο αξιόλογο μέσο για να προωθήσει τις ιδέες του και αρκετά από τα έργα του ήταν επηρεασμένα από την Commedia dell’ Arte. Αυτό ισχύει στην περίπτωση του Turbo, ένα έργο με το οποίο για πρώτη φορά ο Αρλεκίνος έκανε την εμφάνισή του στην Γερμανική σκηνή. Το έργο αυτό που εκδόθηκε την ίδια εποχή με τον Χυμικό Γάμο, έχει αναφορές στην αλχημεία. Είναι ένα σπουδαίο έργο το οποίο αργότερα χρησίμευσε ως μοντέλο για τον Faust του Goethe. Αλλά αν και η γνώση του συγγραφέα στον ερμητισμό είναι εμφανής η άποψή του για την αλχημεία είναι κάπως ειρωνική. Γενικώς είτε στη θεολογία ή στην επιστήμη ό,τι ενδιέφερε τον Andreae ήταν χρήσιμη γνώση και όχι άσκοπη εικασία. Για παράδειγμα αυτός και ο φίλος του Jan Amos Comenius βοήθησαν να αναβιώσει η παιδαγωγική τον 17ο αι. Το 1614 ονομάστηκε βοηθός επισκόπου του Vaihingen. Αργότερα έγινε ο διευθυντής στο Calw, και μετά κήρυκας και σύμβουλος στο εκκλησιαστικό συμβούλιο του δικαστηρίου του δουκάτου της Στουτγάρδης. Τελείωσε την καριέρα του ως ηγούμενος του Adelberg μια πόλη στην οποία πέθανε το 1654.
Ο Andreae άφησε μια εντυπωσιακή δουλειά. Ήταν το 1602-1603, όταν δεν ήταν ακόμη ούτε δεκαεπτά ετών, που έκανε τις πρώτες προσπάθειές του ως συγγραφέας. Έγραψε δυο κωμωδίες για την Esther και Hyacinth, όπως επίσης και την πρώτη εκδοχή του Χυμικού Γάμου. Ο πρωταγωνιστής αυτού του έργου είχε ήδη το όνομα Christian Rosenkreuz, αν και ίσως προστέθηκε στην έκδοση του 1616. Καθώς το πρώτο χειρόγραφο του κειμένου έχει εξαφανιστεί δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Αυτό όμως που ξέρουμε είναι ότι το σύμβολο του ρόδου και του σταυρού σπάνια παρουσιάζονται στη νουβέλα. Επίσης ξέρουμε ότι ο Andreae ρετουσάρισε το κείμενο για την έκδοση του 1616. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Χυμικός Γάμος εκδόθηκε την ίδια χρονιά και από τον ίδιο εκδότη όπως το Theca gladii spiritus. Αυτό το βιβλίο επαναλάμβανε 28 σελίδες από την Confessio. Πάντως το όνομα Christian Cosmoxene αντικαθιστούσε του Rosenkreuz, και ο συγγραφέας δεν φαινόταν να επιμένει σε όλες τις απόψεις που παρουσιάζονταν στα πρώτα ροδοσταυρικά μανιφέστα. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι την χρονιά που γράφτηκε η Fama ο Andreae είχε προτείνει την δημιουργία της Societas Christiana, μιας ομάδας που σε πολλά σημεία έμοιαζε με το σχέδιο που υπήρχε στα μανιφέστα. Σε όλη του τη ζωή δημιουργούσε ομάδες μελέτης όπως τη Tubingen Circle, ή οργανισμούς όπως το Foundation of Dyers που υπάρχει μέχρι σήμερα.
Η Ιστορία του Γάμου
Το τρίτο ροδοσταυρικό μανιφέστο διαφέρει από τα άλλα δύο. Η ιστορία με λίγα λόγια είναι αυτή. Ο Christian Rosenkreuz ένας γέροντας 81 ετών περιγράφει τις περιπέτειές του μιας επταήμερης περιόδου το 1459. Αφού προσκλήθηκε σε ένα βασιλικό γάμο από έναν φτερωτό αγγελιαφόρο, ο Christian φεύγει από το σπίτι του που βρισκόταν στην πλαγιά ενός βουνού. Μετά από διάφορα περιστατικά φτάνει στην κορυφή ενός ψηλού βουνού, και εκεί περνάει από τρεις πύλες. Εκεί αυτός και οι υπόλοιποι που είχαν κληθεί περνούν από μια δοκιμασία και ζυγίζονται. Εάν κριθούν αρκετά ενάρετοι τους επιτρέπεται να παρευρεθούν στο γάμο. Οι λίγοι εκλεκτοί παίρνουν ένα χρυσόμαλλο δέρας και τους παρουσιάζουν στη βασιλική οικογένεια. (Το Χρυσόμαλλο Δέρας ήταν ένα αποκλειστικό Ιπποτικό Τάγμα όπως το Βρετανικό Τάγμα της Περικνημίδας.)
Αφού βρέθηκαν μπροστά στη βασιλική οικογένεια, ο Rosenkreuz περιγράφει την παρουσίαση ενός έργου. Ακολούθησε ένα επίσημο γεύμα μετά το οποίο η οικογένεια αποκεφαλίστηκε. Τα φέρετρα με τα πτώματα φορτώθηκαν σε επτά βάρκες και μεταφέρθηκαν σε ένα μακρινό νησί. Όταν έφτασαν στον προορισμό τους τοποθετήθηκαν στον Πύργο του Ολύμπου, ένα περίεργο επταόροφο κτίριο.
Από το υπόλοιπο του διηγήματος βλέπουμε την άνοδο των προσκεκλημένων στα επτά επίπεδα του πύργου. Σε κάθε όροφο υπό την καθοδήγηση μιας γυναίκας και ενός γέροντα παίρνουν μέρος σε αλχημικές διεργασίες. Κάνουν την απόσταξη του δέρματος των βασιλέων από την οποία παράγεται ένα υγρό που στη συνέχεια τοποθετείται μέσα σε ένα λευκό αυγό. Από αυτό γεννιέται ένα πουλί το οποίο αφού το θρέψουν το αποκεφαλίζουν και το κάνουν στάχτη. Από τη στάχτη αυτή οι καλεσμένοι φτιάχνουν δυο ανθρωπόμορφες κούκλες. Τα «ανθρωπάρια» τρέφονται μέχρι να φτάσουν στο μέγεθος ενός ενήλικα. Μια τελική πράξη τους δίνει τη φλόγα της ζωής. Τα δύο «ανθρωπάρια» είναι ο βασιλιάς και η βασίλισσα που ξαναγύρισαν στη ζωή. Λίγο μετά, το ζευγάρι καλωσορίζει τους καλεσμένους του στο Τάγμα της Χρυσής Λίθου, και όλοι επέστρεψαν στο κάστρο.
Όμως την πρώτη μέρα στο κάστρο, ο Rosenkreuz έγινε αδιάκριτος και μπήκε στο μαυσωλείο όπου βρισκόταν η κοιμισμένη Αφροδίτη. Αυτή του η πράξη τον καταδίκασε να γίνει ο φύλακας του κάστρου. Μια πράξη που όμως δεν φαίνεται να πραγματοποιείται μια και το κείμενο τελειώνει ξαφνικά με την επιστροφή του ήρωα στο σπίτι του. Ο συγγραφέας μας λέει ότι ο ερημίτης που είναι 81 ετών δεν έχει ακόμη πολλά χρόνια ζωής. Η τελευταία αυτή δήλωση έρχεται σε αντίθεση με την Fama στην οποία αναφέρεται ότι ο Rosenkreuz πέθανε σε ηλικία 106 ετών.
Εσωτερική Αλχημεία
Το 1617 ένα χρόνο μετά την έκδοση του Χυμικού Γάμου, ο αλχημιστής Ratichius Brotoffer εξέδωσε το Elucidarius Major, ένα βιβλίο στο οποίο προσπάθησε να αποδείξει τις σχέσεις μεταξύ των επτά ημερών του Χυμικού Γάμου και του αλχημικού έργου. Παραδέχτηκε πάντως ότι το έργο του Andreae είναι παράξενο.
Ο Χυμικός Γάμος πολύ λίγο μοιάζει με τα έργα του αλχημικού έργου. Δεν είναι καθόλου μια τεχνική πραγματεία, και δεν περιγράφει τις εργασίες ενός εργαστηρίου, και δεν περιγράφει την κατασκευή της φιλοσοφικής λίθου, αλλά την κατασκευή δύο «ανθρωπάριων». Λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας τις επτά ημέρες της ιστορίας, είναι βασικό ότι η αλχημική συμβολολογία ξεκινάει την τέταρτη ημέρα.
Ο Paul Arnold προσπάθησε να δείξει ότι ο Χυμικός Γάμος ήταν απλά μια διασκευή του Canto X του The Faerie Queene του Edmund Spenser (1594), όπου περιγράφει τους Ιππότες του Ερυθρού Σταυρού. Αλλά τα επιχειρήματά του δεν πείθουν. Από την πλευρά του ο Roland Edighoffer έδειξε ότι το έργο του Andreae έχει μια έντονη ομοιότητα με το έργο του Gerhard Dorn Clavis totius philosphiae chimisticae. Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1567 και μετά περιλήφθηκε στον πρώτο τόμο του Theatrum chemicum. Σε αυτό το κείμενο ο Dorn λέει ότι ο εξαγνισμός που κάνει στην ύλη ο αλχημιστής πρέπει να γίνει και στον ίδιο τον άνθρωπο. Το βιβλίο του παρουσιάζει τρεις ανθρώπους οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τα τρία στοιχεία του ανθρώπου: σώμα, ψυχή, πνεύμα. Αυτοί οι τρεις φτάνουν σε ένα σταυροδρόμι και εκεί διαφωνούν για το ποιόν δρόμο πρέπει να διαλέξουν για να φτάσουν στα τρία κάστρα που είναι πάνω στο βουνό. Το πρώτο κάστρο είναι φτιαγμένο από κρύσταλλο, το δεύτερο από ασήμι και το τρίτο από διαμάντι. Μετά από πολλές περιπέτειες και αφού έχουν εξαγνιστεί στην Πηγή της Αγάπης, αυτοί οι χαρακτήρες περνούν τα επτά στάδια που ορίζουν την εσωτερική αναγέννηση του όντος.
Ο Πνευματικός Γάμος
Στην επιγραφή αυτού του βιβλίου ο Andreae λέει: «τα μυστήρια ξεπέφτουν όταν αποκαλύπτονται και χάνουν τη δύναμή τους όταν βεβηλώνονται». Πραγματικά, τα μυητικά μυστήρια χάνουν τις αρετές τους όταν φιλτράρονται μόνο από τη λογική. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες πως μπορούμε να αναλύσουμε το έργο που μας ενδιαφέρει χωρίς να το απογυμνώσουμε από τις αρετές του; Δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να αποκαλύψουμε όλα τα Μυστικά, αλλά μπορούμε να αναλύσουμε τρία σοβαρά θέματα που παρουσιάζονται στην μυητική νουβέλα του Andreae: το γάμο, το βουνό της αποκάλυψης και τα επτά στάδια του έργου.
O ιερός γάμος ή ιερογαμία έχει μια σπουδαία θέση στα αρχαία μυστήρια. Στον χριστιανισμό με τον St. Bernard of Clairvaux (1090-1153) το αντικείμενο αυτό επεξεργάστηκε στα σχόλιά του για το Άσμα Ασμάτων. Στην πραγματεία του Οn The Love of God περιέγραψε το ταξίδι της ψυχής προς ανώτερες σφαίρες, με ανώτατο σημείο να είναι εκείνο του πνευματικού γάμου. Αυτό το σύστημα αναπτύχθηκε πιο λεπτομερώς από τους Rheno-Flemish μυστικιστές.
Ο βασιλικός γάμος γενικά έχει σπουδαία θέση στην αλχημεία, και ο Jung έδειξε ότι περιγράφει πολύ καλά τις φάσεις της διαδικασίας της ατομικοποίησης. Ο γάμος του βασιλιά και της βασίλισσας αντιπροσωπεύει την ένωση των δυο πολικοτήτων του όντος οδηγώντας στην ανακάλυψη του Εαυτού. Ο Jung προχώρησε την έρευνά του σε πολλά βιβλία, το πιο αντιπροσωπευτικό απ’ αυτά είναι το Psychology and Alchemy (1944). Όμως ήταν στο Mysterium Coniunctionis, An Inquiry into the Separation and Synthesis of Psychic Opposites in Alchemy (1955-56) που οι σκέψεις του Jung έφτασαν την μεγαλύτερη ανάπτυξή τους. Σε αυτό το έργο, ο Χυμικός Γάμος είναι βασικό κλειδί στη σκέψη του.
Αντίθετα απ’ ότι λέει στον τίτλο του, ο Χυμικός Γάμος δεν έχει να κάνει με κάποιο γάμο. Η τελετή του γάμου δεν περιγράφεται στη νουβέλα, αλλά μόνο ό,τι χρειάστηκε για την ανάσταση του βασιλιά και της βασίλισσας.
Το Κάστρο και η Ψυχή
Η τοποθεσία του γάμου είναι πάνω σε ένα βουνό. Στον παραδοσιακό συμβολισμό, το σημείο αυτό όπου ο ουρανός και η γη ενώνονται είναι η κατοικία των θεών και της αποκάλυψης. Όπως έχει ειπωθεί πολύ καλά από την Marie-Madeleine Dave στο La Montagne et sa symbolique όταν ένα άτομο αποφασίζει να ανέβει στο βουνό, ξεκινάει μια περιπέτεια για τον εαυτό και πηγαίνει προς το απόλυτο. Η πρόσκληση που λαμβάνει ο Rosenkreuz λέει ότι θα πρέπει να πάει σε ένα βουνό πάνω στο οποίο υπάρχουν τρεις ναοί. Όμως στο επόμενο επεισόδιο στο κείμενο αναφέρονται κάστρα.
Ο Rosenkreuz περνάει μέσα από δυο πύλες στο κάστρο όπου γίνονται οι ετοιμασίες για την μεγάλη μεταμόρφωση. Μετά σε ένα τρίτο μέρος σε έναν πύργο πάνω σε ένα νησί όπου ολοκληρώνεται το Μεγάλο Έργο. Βρίσκουμε εδώ το θέμα του κάστρου της ψυχής όπως αναφέρεται από τον Meister Eckhart (1260-1328) και από την St. Theresa of Avila (1515-1582). Για αυτούς, η αναζήτηση της ψυχής συχνά παρουσιάζεται σαν την κατάκτηση ενός κάστρου. Τα αλχημικά κείμενα συνδυάζουν τα δυο στοιχεία περιγράφοντας ένα κάστρο σε βουνό.
Επίσης ο ναός ή κάστρο πάνω σε κάποιο ψηλό βουνό έχει και μια εσχατολογική όψη από την άποψη του Κάστρου όπως το είχε δει ο Ιεζεκιήλ στα οράματά του. Μετά την καταστροφή του Ναού και της Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι πήγαν στη Βαβυλώνα. Τότε ο Ιεζεκιήλ είδε το όραμα του δεύτερου Ναού. Σύγκρινε την εξορία των Ιουδαίων με την εξορία του ανθρώπου από τον παράδεισο.
Παρόλα αυτά ο Ιεζεκιήλ ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός τρίτου Ναού. Ο προφήτης αυτός είπε ότι θα βρίσκεται πάνω σε ένα ψηλό βουνό. Δήλωσε ότι το αρχέτυπο αυτού του Ναού υπήρχε στο υπέργειο πεδίο. Αυτό το όραμα επηρέασε έντονα τους Εσσαίους και ήταν η πηγή όλης της αποκαλυπτικής λογοτεχνίας. Θυμόμαστε τη σημασία του οράματος του Ιεζεκιήλ στη Ναομετρία του Studion και ξέρουμε ότι ο Andreae δούλεψε σε αυτό το αντικείμενο με τον Hafenreffer. Σύμφωνα με τον Robert Fludd το βουνό πάνω στο οποίο βρίσκεται ο Ναός είναι αυτό της μύησης.
Τα Επτά Στάδια
Στο Χυμικό Γάμο, ο αριθμός επτά παίζει ένα βασικό ρόλο. Όλη η δράση ξετυλίγεται μέσα σε επτά ημέρες, περιγράφονται επτά παρθένες, επτά σταθμά και επτά βάρκες, και τελικά η τελική μεταμόρφωση γίνεται μέσα σε έναν αθανόρα ο οποίος βρίσκεται μέσα σε έναν επταόροφο πύργο. Αν και πάντα αυτό δεν είναι σωστό οι αλχημιστές χωρίζουν την διαδικασία για το Μεγάλο Έργο σε επτά στάδια.
Ο Dorn μιλάει για τους επτά βαθμούς του έργου. Όπως έδειξε ο καθηγητής Couliano η θεωρία που λέει ότι η άνοδος της ψυχής ακολουθεί επτά στάδια βρίσκεται σε πολλές παραδόσεις. Οι έρευνές του δείχνουν ότι σύμφωνα με μια Ελληνική παράδοση που επίσης βρίσκουμε και στον Dante, Marsilio Ficino και Pico della Mirandola αυτή η αναρρίχηση προς την έκσταση πραγματοποιείται μέσω των επτά πλανητικών σφαιρών. Ο Couliano αναφέρει και μια άλλη μορφή ανόδου η οποία ακολουθεί μια παράδοση Βαβυλωνιακή η οποία αργότερα πέρασε στην Ιουδαϊκή και Ιουδαιοχριστιανική αποκαλυπτική λογοτεχνία όπως και στο Ισλάμ. Αν και δεν αναφέρεται στους πλανήτες μιλάει και αυτή για επτά στάδια προς την πνευματική έκσταση.
Αυτό το στοιχείο βρίσκεται επίσης και στον Ερμητισμό. Ο «Ποίμανδρος» η πρώτη πραγματεία του Corpus Hermeticum, αφού μιλάει για την κοσμογονία και την πτώση του ανθρώπου, αναφέρεται στην άνοδο της ψυχής μέσα από επτά στάδια. Περιγράφει τις επτά ζώνες μέσα από τις οποίες η ψυχή μετά την καταστροφή του σώματος πρέπει να περάσει για να εξαγνίσει τον εαυτό από τα ελαττώματα του και τις φαντασιώσεις του πριν μεταβεί προς τον Πατέρα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η δέκατη πραγματεία που κάνει μια σύνοψη των Ερμητικών διδασκαλιών αναφέρει αυτή την άνοδο της ψυχής ως «άνοδο προς τον Όλυμπο». Όπως ακριβώς και στο Χυμικό Γάμο οι αλχημική διαδικασία πραγματοποιείται στον Πύργο του Ολύμπου.
Αυτή η επταπλή άποψη βρίσκεται και στη χριστιανική παράδοση, κυρίως στον St. Bernard τον οποίον εκτιμούσε πάρα πολύ ο Andreae. Το όνειρο που αναφέρεται την πρώτη μέρα του Χυμικού Γάμου προέρχεται από την λειτουργία του St. Bernard για την Πέμπτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Σε αυτό το όνειρο ο Rosenkreuz βρίσκεται μαζί με άλλους κλειδωμένος σε κάποιο πύργο. Επιπλέον τα εργαλεία που παίρνουν οι προσκεκλημένοι πηγαίνοντας από το ένα στάδιο του πύργου στο άλλο, ένα σχοινί, σκάλα ή φτερά πηγάζουν από τα σύμβολα του St. Bernard. Βρίσκουμε αυτή την αναφορά στα επτά στάδια της εσώτερης ζωής σε όλα τα άτομα που εκτιμούσε ο Andreae.
Ιππότης του Χρυσού Λίθου
Στο τέλος της έβδομης μέρας του Χυμικού Γάμου, ο Rosenkreuz χρίζεται «Ιππότης του Χρυσού Λίθου». Αυτός ο τίτλος του δίνει εξουσία πάνω στην άγνοια, τη φτώχεια και την ασθένεια. Κάθε ιππότης παίρνει έναν όρκο να αφιερώσει το Τάγμα στο Θεό και στον υπηρέτη του τη Φύση. Ως αποτέλεσμα ο Andreae σχολιάζει ότι «η Τέχνη υπηρετεί τη Φύση» και ο αλχημιστής συμμετέχει τόσο στη δική του αποκατάσταση όσο και σε αυτή της Φύσης. Σε κάποιο αρχείο ο Rosenkreuz σημειώνει: «Η ανώτερη γνώση είναι ότι δεν ξέρουμε τίποτα». Αυτή η φράση σχετίζεται με τον «μορφωμένο αδαή» για τον οποίο μίλησε ο Nicholas of Cusa (1401-1464). Ο «μορφωμένος αδαής» δεν είναι αυτός που απορρίπτει τη γνώση αλλά αυτός που ξέρει ότι από τη στιγμή που ο κόσμος είναι άπειρος δεν είναι δυνατόν να γίνει αντικείμενο απολύτου γνώσεως.
Εν κατακλείδι ο Χυμικός Γάμος είναι ένα μυητικό κείμενο που ασχολείται με την πορεία του ατόμου προς το γάμο του με την ψυχή. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει και τον άνθρωπο και τη φύση.
Οι Επτά Μέρες του Γάμου
1η μέρα: Προετοιμασία για την Αναχώρηση.
2η μέρα: Ταξίδι στο Κάστρο
3η μέρα: Η Δίκη
4η μέρα: Ο Γάμος του Αίματος
5η μέρα: Το Ταξίδι στη Θάλασσα
6η μέρα: Οι Επτά Φάσεις της Ανάστασης
7η μέρα: Η Επιστροφή του Christian Rosenkreuz
