Μυστήρια Ναών 1

Είναι γνωστό ότι το Ελληνικό πνεύμα και Κάλλος της Αρχαιότητας βρίσκεται
σε πολλά έργα τα οποία δεν χάθηκαν μέσα στους αιώνες, δεν τα αφάνησε ο
χρόνος, ο φανατισμός και οι διαφορές μεταξύ των λαών. Παραδείγματα έχουμε
όπως ο Παρθενώνας, οι Δελφοί, τα Ασκληποιεία,
Βέβαια οι γνώσεις δεν ήταν

αποκλειστικά στα κατασκευάσματα από λίθους αλλά και σε χειρόγραφα όπως η
περίφημη βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας με τους πεντακόσιους
χιλλιάδες τόμους της αρχαιότητας, τα οποία σύμφωνα με πολλούς ερευνητές
έχουν αποκρυφθεί στα υπόγεια του Βατικανού. Πέρα από όλα αυτά όμως μία
από τις βασικές γνώσεις της Αρχαιότητας είναι και η Γεωμετρία η οποία
σχετίζεται με όλων των ειδών τις κατασκευές. Αποσπάσματα διαφόρων
Φιλοσόφων μας δίνουν να καταλάβουμε ότι η Γή είναι γεωμετριμένη και
χωρισμένη σε ζώνες, ότι το γνώριζαν λίγοι και βάση αυτών των γνώσεων
κατασκευαζόταν οι Ναοί, ακόμα και οι πόλεις με τα κέντρα λατρείας και τα
θέατρα. Ισως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή την τακτική ώς Παγκόσμια
Οικιστική. Αυτό παρατηρείται από το γεγονός ότι σημαντικά κέντρα
όπως τα Αρχαία θεραπευτήρια δεν ήταν μέσα στις πόλεις αλλά σε αποστάσεις
ισόποσες από αυτές. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς άλλους χώρους.
Οι Δελφοί απέχουν το ίδιο από την Αθήνα και την Ολυμπία, δύο
σημαντικούς πόλλους έλξης. Η Αθήνα πάλι έχει την ίδια απόσταση από την
Κνωσό, πρωτεύουσα των κρητών και από την Πέλλα πρωτεύουσα της Μακεδονίας.
Επίσης σύμφωνα με έναν Ελληνα ερευνητή, τον Θεοφάνη Μανιά η Αθήνα απέχει
εξίσου από την Δήλο και την Σπάρτη, η Κνωσός απέχει εξίσου απο την
Σπάρτη και την Επίδαυρο, Η Σπάρτη με τη σειρά της απέχει το ίδιο από την
Κνωσό και το Μαντείο της Δωδώνης κτλ. Αυτές οι αναλογίες των μεγάλων
αποστάσεων προκείπτουν από αναλογίες των μικρών αποστάσεων. Ανα τρείς
πόλεις και Ιερά οι πλησιέστερες σχηματίζουν πάντοτε τρίγωνα με δύο
αναλογίες στα πλευρά τους. Η Χαλκίδα π.χ. έχει ίση απόσταση από την Θήβα και
το Αμφιάρειο, Ο Παρθενώνας το ίδιο από το κέντρο του Θησείου
και το κέντρο της Πνυκός. Παντού παρατηρούμε μια γεωμετρική σχέση με βάση
την συμμετρία το ίδιο και στα αγάλματα όπως και σε άλλα γεωμετρικά
σχήματα.

Ολα αυτά δεν ξεχωρίζουν μόνο για την εικαστική ομορφιά τους αλλά είναι και
βιβλία που θέλουν μέσω της γεωμετρίας τους και των συμβολισμών τους να
οδηγήσουν τον Ανθρωπο σε υψηλότερα επίπεδα και γνώση του φυσικού κόσμου.
Με την αναλογία μεταξύ όλων αυτών των μνημείων καθώς και τις αντιστοιχίες
των σχημάτων τους στο χώρο του όγκου τους καταγράφηκαν και οι σχέσεις των
αστερισμών όπως και διάφορες σταθερές, ή νόμοι απόκρυφοι για την εποχή
εκείνη, του Σύμπαντος, έτσι χρησιμοποιούσαν οι
Αρχαίοι την γνώση πολύ πρίν την απόδειξη της σύνχρονης επιστήμης.
Οι φιλόσοφοι πίστευαν στην ομορφιά που πηγάζει από την συμμετρία
της φύσης και αυτό προσπαθούσαν να απεικονίσουν στα έργα τους, η
εσωτερική ομορφιά που απορέει από την ψυχική συμμετρία ονομαζόταν κάλλος.
Κάλλος αισθητικό, οπτικό στα σχήματα και στα χρώματα,
ακουστικό με την καλή μουσική, ηθικό με την ένοια της Αρετής και κάλος
πνευματικό για την καλή μάθηση και γνώση. Το κάλος το κατακτούσε ο
Ανθρωπος μέσω του Ερωτος ο οποίος είναι η συνεκτική ουσία του αρμονικού
σύμπαντος. Ο Πλάτων γράφει ότι η γεωμετρία είναι η γνώσης του θεού “Του
γαρ αεί όντος η γεωμετρική γνώσις έστιν” και “δια της γεωμετρίας
οδηγούμαστε στο θείον”.

Η γεωμετρία χωρίζεται όμως σε δύο κόσμους του
ορατού και του αοράτου με την φανερή αρμονία και την αφανή και αυτά
επιτυγχάνονται με την συμμετρία. Ο Ηράκλειτος θεωρεί την αφανή ως
ανώτερη γράφοντας ” Αρμονίη αφανής φανερής κρείτω”.
Οι Αρχαίοι ακόμη παρατήρησαν ότι στη φύση παντού υπάρχει συμμετρία στα φύλλα
των δένδρων, στα πέταλα των λουλουδιών, στους κορμούς στα κλαδιά στα
σώματα των ζώων και προπαντώς στον άνθρωπο, ανακάλυψαν συμμετρία, αρμονία
και άλλες μαθηματικές σχέσεις. Επίσης η αρμονία βρίσκεται σε όλες τις
εκδηλώσεις του Πολιτισμού όπως αρχιτεκτονική, γλυπτική, ποίηση, μουσική,
τέχνη, φιλοσοφία, επιστήμη, ο συνεκτικός κρίκος είναι το μέτρο.
Οπως όλοι γνωρίζουμε στην αρχαιότητα δεν υπήρχαν οι αριθμοί, έτσι κάθε
γράμμα ήταν και είναι μαθηματικός λόγος. Εχουμε λοιπόν α=1 β=2 γ=3 δ=4
ε=5 στ=6 ζ=7 η=8 θ=9 ι=10 κ.τ.λ.π.
Ετσι εάν μελετήσουμε τα γεωμετρικά
σχήματα των Αρχαίων οικοδομημάτων καθώς και των Ναών με την
σημερινή μέθοδο των μαθηματικών και τα αντικαταστήσουμε με το λόγο
αριθμό της αρχαιότητας θα δούμε ότι προκύπτει μιά αρχαίγωνη γνώση και
ονόματα ή έννοιες που μας αποκαλύπτουν πολλά για τα μυστήρια του
όλου.

Ο Παρθενών για παράδειγμα ή Εκατόμπεδον όπως λεγόταν η περιοχή που
επιλέχθηκε για την κατασκευή του, αποτελείται μόνο καμπύλες και ποτέ από
ευθείες, έαν πάρουμε το ονομά του και το αντιστοιχείσουμε με αριθμούς
έχουμε π=80 α=1 ρ=100 θ=9 ε=5 ν=50 ω=800 ν=50 έχουμε
80+1+100+9+5+50+800+50= 1095/3(τρίγωνο)=365 όσες και οι μέρες του χρόνου.
Ομως 365=Νείλος γιατί ν=50 ε=5 ι=10 λ=30 ο=70 σ=200 και
50+5+10+30+70+200= 365 και ακόμα ο Νείλος εχει απόσταση όση και η
διάμετρος της γής. Αν πάλι δούμε ότι ο Παρθενών έχει οκτώ κολλώνες κατά
πλάτος μπροστά και πίσω και το πλάτος του είναι ίσο με εκατό πόδια
ανθρώπου έχουμε 8*100=800, εάν αναλυθεί ο αριθμός σε έννοιες μας δίνει
ΚΥΡΙΟΣ και ΚΥΡΙΟΣ=ΠΙΣΤΙΣ=800 επιπλέον έχουμε οκτώ κολλόνες του πλάτους
επί δεκαεπτά του μήκους δηλαδή 8*17=136 που σημαίνει ΑΕΙ ΟΝ και αν
χρησιμοποιήσουμε την ιερή δυάδα των Πυθαγορείων έχουμε 2*136=272=Αρμονία
οπου είναι και ο ρυθμός του κόσμου. Η θεά Αθηνά βγαίνει από τον αριθμό
των μετόπων οπου είναι 92 έτσι 92=Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ. Ομως εάν συνεχίσουμε τις
αντιστοιχίες θα ανακαλύψουμε ότι ο Ναός του Παρθενώνα ή εκατόμπεδον
μπορεί να μας οδηγήσει στην πραγματική αντιστοιχία του Σύμπαντος, τότε θα
θα έπρεπε να γράφουμε και να αριθμούμε στο
άπειρο.

Στην Αιγυπτο και στη μεγάλη Πυραμίδα του Χαίωπος βλέπουμε γραμένο
με ιερογλυφικά ότι η πυραμίδα είναι κλίμαξ του θεού και αυτές οι λέξεις
είναι ίσες με με το 479 όσο δηλαδή και το ύψος της επίσης αυτός ο αριθμός
σε πλήρη ανάλυση που θα έπαιρνε μία ολόκληρη σελίδα μας δείχνει και τους
δώδεκα θεούς της αρχαίας Ελλάδος. Είναι λοιπόν αξιοσημείωτο και όχι μόνο
ότι η πραγματική γλώσσα του οικοσυστήματος του Σύμπαντος στηρίζεται στην
Γεωμετρία η οποία με τη σειρά της σημαίνει μετρώ τη Γαία ή καθορίζω
την ύλη και με βάση την αρμονία έχει Συντεθεί το όλο Πάν.
Επίσης οι ιερείς
και φιλόσοφοι των Αρχαίων λαών ίσως γνώριζαν πολύ περισσότερα από ότι
πιστεύουμε μέχρι σήμερα.
Μία ακόμη τεκμηρίωση της Αρχαιότητας υπό την σκέπη της σημερινής επιστήμης
είναι και η γνωστή μέθοδος των fractals όπου ένα σημείο αναπαράγεται
αντιγράφοντας τον εαυτό του, έτσι υποδυκνείεται η αρμονία της
αναπαραγωγής και η γεωμετρία που θέλει όλα να είναι αρμονικά δεμένα
μεταξύ τους.
Μελετώντας λοιπόν πολλά από τα αρχαία κείμενα των Αρχαίων Ελλήνων
φιλοσόφων και αποκρυπτογραφώντας τα γεωμετρικά σχήματα των Ναών και άλλων
ιστορικών μνημείων βρίσκουμε να μας μιλούν τη γλώσσα των μαθηματικών
θέλοντας να διεωνίσουν πολλά από τα μυστικά των εξερευνιτών του
Σύμπαντος που δίδαξαν στο παρελθόν “ΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝΤΑ ΓΕΩΜΕΤΡΕΙ”.

Εκδόθηκε στο παλιό περιοδικό επιστήμης και φιλοσοφίας Skylab