Ορφικοί Ύμνοι

<Ευτυχώς χρώ, εταίρε.>

Μάνθανε δή, Μουσαίε, θυηπολίην περισέμνην,
ευχήν, ή δή τοι προφερεστέρη εστίν απασέων.
Ζεύ βασιλεύ καί Γαία καί ουράνιαι φλόγες αγναί
‘Ηελίου, Μήνης θ’ ιερόν σέλας ”Αστρα τε πάντα:
καί σύ, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαίτα,

Φερσεφόνη θ’ αγνή Δημήτηρ τ’ αγλαόκαρπε
”Αρτεμί <τ’> ιοχέαιρα, κόρη, καί ήιε Φοίβε,
ός Δελφών ναίεις ιερόν πέδον: ός τε μεγίστας
τιμάς εν μακάρεσσιν έχεις, Διόνυσε χορευτά:
‘~Αρές τ’ ομβριμόθυμε καί `Ηφαίστου μένος αγνόν
αφρογενής τε θεά, μεγαλώνυμα δώρα λαχούσα:
καί σύ, καταχθονίων βασιλεύ, μέγ’ υπείροχε δαίμον,
”Ηβη τ’ Ειλείθυια καί `Ηρακλέος μένος ηύ:
καί τό Δικαιοσύνης τε καί Ευσεβίης μέγ’ όνειαρ
κικλήσκω Νύμφας τε κλυτάς καί Πάνα μέγιστον
”Ηρην τ’, αιγιόχοιο Διός θαλερήν παράκοιτιν:
Μνημοσύνην τ’ ερατήν Μούσας τ’ επικέκλομαι αγνάς
εννέα καί Χάριτάς τε καί ”Ωρας ηδ’ ‘Ενιαυτόν
Λητώ τ’ ευπλόκαμον, Θείην σεμνήν τε Διώνην
Κουρήτάς τ’ ενόπλους Κορύβαντάς τ’ ηδέ Καβείρους
καί μεγάλους Σωτήρας ομού, Διός άφθιτα τέκνα,
‘Ιδαίους τε θεούς ηδ’ άγγελον Ουρανιώνων,
`Ερμείαν κήρυκα, Θέμιν θ’, ιεροσκόπον ανδρών,
Νύκτα τε πρεσβίστην καλέω καί φωσφόρον ‘~Ημαρ,
Πίστιν τ’ ηδέ Δίκην καί αμύμονα Θεσμοδότειραν,
`Ρείαν τ’ ηδέ Κρόνον καί Τηθύν κυανόπεπλον
‘Ωκεανόν τε μέγαν, σύν τ’ ‘Ωκεανοίο θύγατρας
”Ατλαντός τε καί Αιώνος μέγ’ υπείροχον ισχύν
καί Χρόνον αέναον καί τό Στυγός αγλαόν ύδωρ
μειλιχίους τε θεούς, αγαθήν τ’ επί τοίσι Πρόνοιαν
Δαίμονά τ’ ηγάθεον καί Δαίμονα πήμονα θνητών,
Δαίμονας ουρανίους καί ηερίους καί ενύδρους
καί χθονίους καί υποχθονίους ηδ’ εμπυριφοίτους,
καί Σεμέλην Βάκχου τε συνευαστήρας άπαντας,
‘Ινώ Λευκοθέην τε Παλαίμονά τ’ ολβιοδώτην
Νίκην θ’ ηδυέπειαν ιδ’ ‘Αδρήστειαν άνασσαν
καί βασιλήα μέγαν ‘Ασκληπιόν ηπιοδώτην
Παλλάδα τ’ εγρεμάχην κούρην, ‘Ανέμους τε πρόπαντας
καί Βροντάς Κόσμου τε μέρη τετρακίονος αυδώ:
Μητέρα τ’ αθανάτων, ”Αττιν καί Μήνα κικλήσκω
Ουρανίαν τε θεάν, σύν τ’ άμβροτον αγνόν ”Αδωνιν
‘Αρχήν τ’ ηδέ Πέρας — τό γάρ έπλετο πάσι μέγιστον —
ευμενέας ελθείν κεχαρημένον ήτορ έχοντας
τήνδε θυηπολίην ιερήν σπονδήν τ’ επί σεμνήν.